Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020, το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού (ΙΑΠΕ) του Δήμου Καλαμαριάς και η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης (ΙΚΘ) πραγματοποίησαν τα αποκαλυπτήρια της Στήλης Μνήμης του Εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ, στη συμβολή των οδών Εθνικής Αντιστάσεως και Αριστείδου στον συνοικισμό Βότση. Επίσης, στην πρόσοψη του κλειστού γυμναστηρίου της ΓΓ Αθλητισμού στην οδό Αριστείδου, έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενημερωτικής πινακίδας στην ίδια θέση με τη Συναγωγή εκείνης της εποχής. Να σημειωθεί πως σ’ αυτήν φιλοξενήθηκε για 45 χρόνια (1933-1978) ο ΑΠ Σύλλογος Ναυάρχου Βότση.
Ακολούθησε εκδήλωση στο δημοτικό θέατρο «Ναύαρχος Βότσης» του 4ου και 5ου Λυκείου Καλαμαριάς (Μ. Αλεξάνδρου & Ανατ. Θράκης 9), η οποία περιλάμβανε χαιρετισμούς του Δημάρχου Καλαμαριάς κ. Ιωάννη Δαρδαμανέλη, του Προέδρου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης κ. Δαυίδ Σαλτιέλ και του Προέδρου του Α.Π.Σ Ναυάρχου Βότση κ. Αθανασίου Τσολάκου. Ακολούθησαν οι ομιλίες των κ. Ανανία Τσιραμπίδη, Ομότιμου Καθηγητή ΑΠΘ και Προέδρου του ΙΑΠΕ και κ. Λέοντος Ναρ, Δρ. Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΑΠΘ και συγγραφέα, εκπροσώπου της ΙΚΘ Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία σεφαραδίτικων τραγουδιών από τη χορωδία της ΙΚΘ.
Η εκδήλωση πλαισιωνόταν από έκθεση φωτογραφίας.
Ιστορικά στοιχεία
Ο εβραϊκός συνοικισμός Κάμπελ ιδρύθηκε το 1927, στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης, με σκοπό να στεγάσει Εβραίους πυροπαθείς της πυρκαγιάς του 1917. Σ’ αυτόν εγκαταστάθηκαν περίπου 210 άπορες οικογένειες (788 άτομα) και διέθετε καταστήματα, σχολείο, φαρμακείο και συναγωγή στεγασμένη σε πλίθινο θάλαμο με τσιμεντένια κυρτή στέγη.
Τη νύχτα της 29ης Ιουνίου 1931, μέλη της εθνικιστικής (αντισημιτικής και αντικομουνιστικής) οργάνωσης «Εθνική ΄Ενωσις “Η Ελλάς”» επέδραμαν και πυρπόλησαν τον συνοικισμό, δολοφονώντας τους Λεωνίδα Παπά και Λεόν Βιδάλ και τραυματίζοντας πολλούς άλλους. Την επομένη της καταστροφής, που αποτέλεσε την κορύφωση των μεσοπολεμικών προστριβών μεταξύ γηγενών- προσφύγων, Χριστιανών-Εβραίων, οι για δεύτερη φορά πυροπαθείς Εβραίοι στεγάστηκαν προσωρινά αλλού, ενώ η περιοχή πέρασε στην κυριότητα του δημοσίου. Στον νέο πλέον συνοικισμό «Ναυάρχου Βότση» εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, ενώ μεταπολεμικά στη θέση των ξύλινων ή πλίθινων θαλάμων ανεγέρθηκαν πολυκατοικίες, σηματοδοτώντας την τελευταία φάση ανοικοδόμησης στην περιοχή.
